Το νέο δημόσιο Μάνατζμεντ στηρίζεται στην ιδέα της απελευθέρωσης των αγορών από τις δεσμεύσεις του κράτους και της μεταρρύθμισης του δημόσιου τομέα με την ενεργό συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Συνεπώς το μάνατζμεντ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και ως αυτοπεριορισμός των κρατικών μηχανισμών παρέμβασης καθίσταται σχεδόν αποκλειστικός τρόπος επιβίωσης στα νέα οικονομικά δεδομένα.
Το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ αποκεντρώνει την εξουσία και εφαρμόζει το συμμετοχικό μάνατζμεντ. Δεν εστιάζει απλά στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών, αλλά προτρέπει όλους τους τομείς που ελέγχει να λύνουν οι ίδιοι από μόνοι τους τα προβλήματα τους. Από την άλλη, ο πελάτης έχει τα οικονομικά μέσα να «επιλέξει», και μάλιστα «ορθολογικά» ανάμεσα σε καλύτερες ή χειρότερες υπηρεσίες στη βάση της ελευθερίας του να καταναλώνει.
Έννοιες όπως «οικονομικότητα» (εξοικονόμηση πόρων με παράλληλη μείωση των δαπανών), «αποδοτικότητα» (βαθμός επίτευξης των στόχων και χρήση πόρων για τον σκοπό αυτό) και «αποτελεσματικότητα» (ποσοστό επίτευξης στόχων) αποτελούν τους πυλώνες του νέου δημόσιου μάνατζμεντ (Λαδή &.Νταλάκου, 2008).
Σε αυτό το πλαίσιο, προωθείται ο ενδο-υπηρεσιακός ανταγωνισμός σε μια υπηρεσία, όπου οι συμμετέχοντες εντός του ίδιου οργανισμού ανταγωνίζονται ατομικά για μεγαλύτερο όφελος, εύρεση χρηματοδότησης, προνόμια κ.α.
Προσωπική άποψη του γράφοντα είναι ότι το νέο δημόσιο μάνατζμεντ μπορεί να αποτελέσει κατά προτεραιότητα την αφετηρία για την καθιέρωση ενός αξιοκρατικού συστήματος επιλογής προϊσταμένων. Κι αυτό διότι από μόνο του εμπεριέχει αξίες που μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά στην αποπολιτικοποίηση της διοικητικής ηγεσίας, αρχές όπως α) η νομιμότητα (το δικαίωμα των πολιτών να συμφωνούν ή να διαφωνούν με τις πράξεις της διοίκησης και κατ’επέκταση της κυβέρνησης). Το ζητούμενο εδώ είναι η θέσπιση των κατάλληλων μηχανισμών που θα παρέχουν στον πολίτη τη δυνατότητα αμφισβήτησης των κυβερνητικών μηχανισμών β) η αξιολόγηση του προσωπικού (ποσοτικός και ποιοτικός έλεγχος της διοικητικής απόδοσης βάσει προγραμματισμού και δεικτών με στόχο την αυτοβελτίωση της λειτουργίας των υπηρεσιών και γ) η στοχοθεσία (η ιεράρχηση των στόχων, ο αριθμός, το είδος και η σπουδαιότητά τους. Τέτοιοι στόχοι μπορεί να είναι π.χ. η προαγωγή της υπευθυνότητας και της αυτο-ευθύνης των υπαλλήλων αντί της αυστηρής κανονιστικής διοίκησης, η προώθηση της ομαδικής εργασίας στη θέση της ατομικής, η καλλιέργεια ενός συστήματος ανταγωνισμού αντί της άκαμπτης διεκπεραίωσης έργου, η επικέντρωση στα αποτελέσματα αντί στις διαδικασίες και η παροχή κινήτρων αντί του προσανατολισμού στη γραφειοκρατία).
Το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ αποκεντρώνει την εξουσία και εφαρμόζει το συμμετοχικό μάνατζμεντ. Δεν εστιάζει απλά στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών, αλλά προτρέπει όλους τους τομείς που ελέγχει να λύνουν οι ίδιοι από μόνοι τους τα προβλήματα τους. Από την άλλη, ο πελάτης έχει τα οικονομικά μέσα να «επιλέξει», και μάλιστα «ορθολογικά» ανάμεσα σε καλύτερες ή χειρότερες υπηρεσίες στη βάση της ελευθερίας του να καταναλώνει.
Έννοιες όπως «οικονομικότητα» (εξοικονόμηση πόρων με παράλληλη μείωση των δαπανών), «αποδοτικότητα» (βαθμός επίτευξης των στόχων και χρήση πόρων για τον σκοπό αυτό) και «αποτελεσματικότητα» (ποσοστό επίτευξης στόχων) αποτελούν τους πυλώνες του νέου δημόσιου μάνατζμεντ (Λαδή &.Νταλάκου, 2008).
Σε αυτό το πλαίσιο, προωθείται ο ενδο-υπηρεσιακός ανταγωνισμός σε μια υπηρεσία, όπου οι συμμετέχοντες εντός του ίδιου οργανισμού ανταγωνίζονται ατομικά για μεγαλύτερο όφελος, εύρεση χρηματοδότησης, προνόμια κ.α.
Προσωπική άποψη του γράφοντα είναι ότι το νέο δημόσιο μάνατζμεντ μπορεί να αποτελέσει κατά προτεραιότητα την αφετηρία για την καθιέρωση ενός αξιοκρατικού συστήματος επιλογής προϊσταμένων. Κι αυτό διότι από μόνο του εμπεριέχει αξίες που μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά στην αποπολιτικοποίηση της διοικητικής ηγεσίας, αρχές όπως α) η νομιμότητα (το δικαίωμα των πολιτών να συμφωνούν ή να διαφωνούν με τις πράξεις της διοίκησης και κατ’επέκταση της κυβέρνησης). Το ζητούμενο εδώ είναι η θέσπιση των κατάλληλων μηχανισμών που θα παρέχουν στον πολίτη τη δυνατότητα αμφισβήτησης των κυβερνητικών μηχανισμών β) η αξιολόγηση του προσωπικού (ποσοτικός και ποιοτικός έλεγχος της διοικητικής απόδοσης βάσει προγραμματισμού και δεικτών με στόχο την αυτοβελτίωση της λειτουργίας των υπηρεσιών και γ) η στοχοθεσία (η ιεράρχηση των στόχων, ο αριθμός, το είδος και η σπουδαιότητά τους. Τέτοιοι στόχοι μπορεί να είναι π.χ. η προαγωγή της υπευθυνότητας και της αυτο-ευθύνης των υπαλλήλων αντί της αυστηρής κανονιστικής διοίκησης, η προώθηση της ομαδικής εργασίας στη θέση της ατομικής, η καλλιέργεια ενός συστήματος ανταγωνισμού αντί της άκαμπτης διεκπεραίωσης έργου, η επικέντρωση στα αποτελέσματα αντί στις διαδικασίες και η παροχή κινήτρων αντί του προσανατολισμού στη γραφειοκρατία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου