Με δεδομένο ότι κάποια στιγμή η κρατική εξουσία ίσως να προβεί σε καταχρηστικές ενέργειες και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, βάσει των αρχών του νέου δημόσιου μάνατζμεντ, η υιοθέτηση πρακτικών του ιδιωτικού τομέα στις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς αποτελεί μονόδρομο, η ανάγκη θέσπισης μηχανισμών προστασίας και ελέγχου γίνεται περισσότερο επιτακτική από ποτέ.
Ωστόσο, θα πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα ότι οι μηχανισμοί αυτοί προστασίας δεν έρχονται σε σύγκρουση με το μοντέλο του νέου δημόσιου μάνατζμεντ, αλλά αντίθετα το συμπληρώνουν, το προάγουν και το θωρακίζουν από τους τυχόν επικριτές του για καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για αλληλένδετες έννοιες, που η μια δεν αποκλείει την ύπαρξη της άλλης. Συνεπώς, πρώτα ενισχύεται κατά προτεραιότητα ο θεσμός του νέου δημόσιου μάνατζμεντ και στη συνέχεια καθιερώνονται, ως φυσικό επακόλουθο, οι διάφοροι μηχανισμοί ελέγχου νομιμότητας και σκοπιμότητας.
Ο έλεγχος αυτός μπορεί να λάβει διάφορες μορφές όπως ο εξωτερικός διοικητικός έλεγχος (ανεξάρτητες αρχές, ελεγκτικά σώματα) ή ο πολιτικός και κοινοβουλευτικός έλεγχος ή, εναλλακτικά, ο δικαστικός έλεγχος. Σε κάθε περίπτωση, κοινό ζητούμενο όλων αυτών των μορφών ελέγχου είναι η νομιμότητα και η ορθολογικότητα της διοικητικής δράσης.
Εν κατακλείδι, νομιμότητα και ποιότητα στη διοικητική δράση δεν αποτελούν ανταγωνιστικές έννοιες αλλά στενά αλληλοσυμπληρούμενες. Κι αυτό διότι η «ποιοτική διοίκηση δεν μπορεί παρά να είναι νόμιμη».
Ωστόσο, θα πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα ότι οι μηχανισμοί αυτοί προστασίας δεν έρχονται σε σύγκρουση με το μοντέλο του νέου δημόσιου μάνατζμεντ, αλλά αντίθετα το συμπληρώνουν, το προάγουν και το θωρακίζουν από τους τυχόν επικριτές του για καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για αλληλένδετες έννοιες, που η μια δεν αποκλείει την ύπαρξη της άλλης. Συνεπώς, πρώτα ενισχύεται κατά προτεραιότητα ο θεσμός του νέου δημόσιου μάνατζμεντ και στη συνέχεια καθιερώνονται, ως φυσικό επακόλουθο, οι διάφοροι μηχανισμοί ελέγχου νομιμότητας και σκοπιμότητας.
Ο έλεγχος αυτός μπορεί να λάβει διάφορες μορφές όπως ο εξωτερικός διοικητικός έλεγχος (ανεξάρτητες αρχές, ελεγκτικά σώματα) ή ο πολιτικός και κοινοβουλευτικός έλεγχος ή, εναλλακτικά, ο δικαστικός έλεγχος. Σε κάθε περίπτωση, κοινό ζητούμενο όλων αυτών των μορφών ελέγχου είναι η νομιμότητα και η ορθολογικότητα της διοικητικής δράσης.
Εν κατακλείδι, νομιμότητα και ποιότητα στη διοικητική δράση δεν αποτελούν ανταγωνιστικές έννοιες αλλά στενά αλληλοσυμπληρούμενες. Κι αυτό διότι η «ποιοτική διοίκηση δεν μπορεί παρά να είναι νόμιμη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου