Κάθε εταιρεία που ενδιαφέρεται να διεθνοποιηθεί προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές του εξωτερικού, αφού λάβει σοβαρά υπόψη της τον δείκτη επιχειρησιακών ευκαιριών, το βαθμό ομοιότητας της αγοράς του εξωτερικού με την εθνική αγορά και το βαθμό ανταγωνισμού, καλείται αφενός μεν να επιλέξει ανάμεσα σε μια σειρά από εναλλακτικούς τρόπους εισόδου στις διεθνείς αγορές σταθμίζοντας προσεχτικά τα προτερήματα και τους ενδεχόμενους κινδύνους που ελλοχεύουν για κάθε μία επιλογή χωριστά και αφετέρου να υιοθετήσει τον αποτελεσματικότερο τρόπο εισόδου με το λιγότερο επιχειρησιακό ρίσκο.
Ο πιο γνωστός και διαδεδομένος τρόπος εισόδου στη διεθνή αγορά είναι η εξαγωγή, κατά την οποία η παραγωγή πραγματοποιείται στη χώρα της επιχείρησης και συνήθως δεν απαιτούνται μεγάλες επενδύσεις. Η επιχείρηση έχει την επιλογή είτε της άμεσης εξαγωγής (όλες οι διεργασίες γίνονται από την ίδια την επιχείρηση χωρίς την εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε τρίτους) είτε της έμμεσης εξαγωγής (μέσω εξειδικευμένων πρακτόρων, με λιγότερους επιχειρησιακούς κινδύνους αλλά και με λιγότερες πωλήσεις).
Εναλλακτικά, μια επιχείρηση διαθέτει τη δυνατότητα της παραχώρησης άδειας σε έναν ή περισσότερους κατασκευαστές της αγοράς στο εξωτερικό ώστε να πραγματοποιηθεί η παραγωγή, η διανομή και η συντήρηση του προϊόντος της. Στην περίπτωση αυτή γίνεται λόγος για παροχή τεχνογνωσίας σε παραγωγούς του εξωτερικού και ενδείκνυται για τις περιπτώσεις εκείνες όπου οι αγορές προστατεύονται από την εισαγωγή και διάθεση προϊόντων από ξένες επιχειρήσεις.
Η έκδοση αδειών (Licensing) αποτελεί επίσης μια προσφιλή στρατηγική διεθνοποίησης μιας επιχείρησης και αναφέρεται στην παραχώρηση άδειας από μέρους του εξαγωγέα για εκμετάλλευση τόσο του βιομηχανικού προϊόντος, όσο και της επωνυμίας, του εμπορικού σήματος και της ευρεσιτεχνίας από τον δικαιούχο έναντι αμοιβής.
Η άδεια με συγκεκριμένους περιορισμούς (franchising) παρέχει στον εξαγωγέα τη δυνατότητα να αποδώσει σε συνεργάτη του στο εξωτερικό μια ειδική άδεια χρήσης του συγκεκριμένου προγράμματος μάρκετινγκ που περιλαμβάνει το όνομα, το προϊόν, το σλόγκαν και τη μέθοδο λειτουργίας. Προκειμένου να έχει επιτυχία ο συγκεκριμένος τρόπος εισόδου μιας επιχείρησης στη ξένη αγορά είναι ανάγκη να επιδιωχθεί η μέγιστη δυνατή τυποποίηση και η αρτιότερη εκπαίδευση του προσωπικού στις πολιτιστικές οικονομικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες της αγοράς - στόχου.
Από την άλλη, η δημιουργία ίδιων παραγωγικών εγκαταστάσεων σε αγορές του εξωτερικού αποτελεί μια από τις πιο δαπανηρές μεθόδους εισαγωγής, όμως δηλώνει τη μακροπρόθεσμη προοπτική της επιχείρησης για την παρουσία της στο συγκεκριμένο χώρο. Ωστόσο, η μητρική εταιρεία έχει τον αποκλειστικό έλεγχο και αποφεύγει πιθανά εμπόδια από εξαγορές και συγχωνεύσεις.
‘Όταν δύο επιχειρήσεις συνεργάζονται για την παραγωγή και εμπορία προϊόντων σε αγορές του εξωτερικού τότε γίνεται λόγος για παραγωγή σε συνεργασία. Οι εταιρείες που συμμετέχουν μοιράζονται τους επιχειρηματικούς κινδύνους και τα κέρδη. Οι όροι της συνεργασίας μπορεί να περιλαμβάνουν μεταφορά τεχνογνωσίας, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και ανάπτυξη βιομηχανικής υποδομής.
Σχεδόν όμοιος τρόπος εισόδου σε μία ξένη αγορά με την παραγωγή σε συνεργασία είναι και ο αντίστοιχος της πραγματοποίησης στρατηγικών συμμαχιών, μόνο που εδώ απαιτείται μεγαλύτερος αριθμός επιχειρήσεων. Αυτός ο τρόπος είναι απαραίτητος για την ανταπόκριση στις απαιτήσεις του σύγχρονου τεχνολογικού και ανταγωνιστικού περιβάλλοντος της διεθνούς αγοράς. Συνήθως κάποια εταιρεία από τις συνεργαζόμενες λειτουργεί ως αρχηγός ή συντονιστής.
Ο πιο γνωστός και διαδεδομένος τρόπος εισόδου στη διεθνή αγορά είναι η εξαγωγή, κατά την οποία η παραγωγή πραγματοποιείται στη χώρα της επιχείρησης και συνήθως δεν απαιτούνται μεγάλες επενδύσεις. Η επιχείρηση έχει την επιλογή είτε της άμεσης εξαγωγής (όλες οι διεργασίες γίνονται από την ίδια την επιχείρηση χωρίς την εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε τρίτους) είτε της έμμεσης εξαγωγής (μέσω εξειδικευμένων πρακτόρων, με λιγότερους επιχειρησιακούς κινδύνους αλλά και με λιγότερες πωλήσεις).
Εναλλακτικά, μια επιχείρηση διαθέτει τη δυνατότητα της παραχώρησης άδειας σε έναν ή περισσότερους κατασκευαστές της αγοράς στο εξωτερικό ώστε να πραγματοποιηθεί η παραγωγή, η διανομή και η συντήρηση του προϊόντος της. Στην περίπτωση αυτή γίνεται λόγος για παροχή τεχνογνωσίας σε παραγωγούς του εξωτερικού και ενδείκνυται για τις περιπτώσεις εκείνες όπου οι αγορές προστατεύονται από την εισαγωγή και διάθεση προϊόντων από ξένες επιχειρήσεις.
Η έκδοση αδειών (Licensing) αποτελεί επίσης μια προσφιλή στρατηγική διεθνοποίησης μιας επιχείρησης και αναφέρεται στην παραχώρηση άδειας από μέρους του εξαγωγέα για εκμετάλλευση τόσο του βιομηχανικού προϊόντος, όσο και της επωνυμίας, του εμπορικού σήματος και της ευρεσιτεχνίας από τον δικαιούχο έναντι αμοιβής.
Η άδεια με συγκεκριμένους περιορισμούς (franchising) παρέχει στον εξαγωγέα τη δυνατότητα να αποδώσει σε συνεργάτη του στο εξωτερικό μια ειδική άδεια χρήσης του συγκεκριμένου προγράμματος μάρκετινγκ που περιλαμβάνει το όνομα, το προϊόν, το σλόγκαν και τη μέθοδο λειτουργίας. Προκειμένου να έχει επιτυχία ο συγκεκριμένος τρόπος εισόδου μιας επιχείρησης στη ξένη αγορά είναι ανάγκη να επιδιωχθεί η μέγιστη δυνατή τυποποίηση και η αρτιότερη εκπαίδευση του προσωπικού στις πολιτιστικές οικονομικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες της αγοράς - στόχου.
Από την άλλη, η δημιουργία ίδιων παραγωγικών εγκαταστάσεων σε αγορές του εξωτερικού αποτελεί μια από τις πιο δαπανηρές μεθόδους εισαγωγής, όμως δηλώνει τη μακροπρόθεσμη προοπτική της επιχείρησης για την παρουσία της στο συγκεκριμένο χώρο. Ωστόσο, η μητρική εταιρεία έχει τον αποκλειστικό έλεγχο και αποφεύγει πιθανά εμπόδια από εξαγορές και συγχωνεύσεις.
‘Όταν δύο επιχειρήσεις συνεργάζονται για την παραγωγή και εμπορία προϊόντων σε αγορές του εξωτερικού τότε γίνεται λόγος για παραγωγή σε συνεργασία. Οι εταιρείες που συμμετέχουν μοιράζονται τους επιχειρηματικούς κινδύνους και τα κέρδη. Οι όροι της συνεργασίας μπορεί να περιλαμβάνουν μεταφορά τεχνογνωσίας, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και ανάπτυξη βιομηχανικής υποδομής.
Σχεδόν όμοιος τρόπος εισόδου σε μία ξένη αγορά με την παραγωγή σε συνεργασία είναι και ο αντίστοιχος της πραγματοποίησης στρατηγικών συμμαχιών, μόνο που εδώ απαιτείται μεγαλύτερος αριθμός επιχειρήσεων. Αυτός ο τρόπος είναι απαραίτητος για την ανταπόκριση στις απαιτήσεις του σύγχρονου τεχνολογικού και ανταγωνιστικού περιβάλλοντος της διεθνούς αγοράς. Συνήθως κάποια εταιρεία από τις συνεργαζόμενες λειτουργεί ως αρχηγός ή συντονιστής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου