Σε μια εποχή όπως η σημερινή που το κυριότερο χαρακτηριστικό γνώρισμά της είναι η παγκοσμιοποίηση και ο έντονος ανταγωνισμός η αδυναμία μιας επιχείρησης να επηρεάζει η ίδια κατά τρόπο δυναμικό το εξωτερικό περιβάλλον της προς τη συμφέρουσα για αυτήν κατεύθυνση θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για την ίδια την επιβίωσή της.
Κάποια από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα σωστού μάνατζμεντ είναι τα εξής:
α) η γενική ορθολογική καθοδήγηση σε έναν Οργανισμό ή Επιχείρηση
Ο στόχος του μάνατζμεντ σε έναν Κρατικό Οργανισμό οφείλει να είναι προσηλωμένος όχι μόνο στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, αλλά και στη μεγιστοποίηση της κοινής ωφέλειας και όχι μόνο στο κέρδος.
β) η καθοδήγηση ως απαραίτητο συστατικό για τη διαμόρφωση ενός υψηλού αισθήματος επαγγελματισμού αναφορικά με τη διαχείριση των αλλαγών στο εξωτερικό περιβάλλον.
Η καθοδήγηση συνήθως γίνεται με κατάλληλες ερωτήσεις, όπως: τι θέλεις (goal), τι συμβαίνει (reality), τι μπορείς να κάνεις (options), τι θα κάνεις (what-when-whom-will).
γ) η αποφυγή της αδιαφορίας του ανθρώπινου δυναμικού ως αποτέλεσμα της έλλειψης πειθαρχίας
Η αδιαφορία μπορεί να προκύψει από την ανάθεση ενός εξαιρετικά μεγάλου ή μικρού όγκου δουλειάς, από την επιφόρτιση με ανούσια καθήκοντα, από τη μη παροχή επαρκών πληροφοριών για την περάτωση κάποιας εργασίας, καθώς και από την εσφαλμένη ανατροφοδότηση σχετικά με την απόδοση. Κατ’ επέκταση, αυτά οδηγούν στην έλλειψη πειθαρχίας, αφού ο κάθε προϊστάμενος του Οργανισμού, ανεξάρτητα από την οργάνωση και το ιεραρχικό επίπεδο που βρίσκεται, δεν καταφέρνει να πετύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα μέσω των ικανοποιημένων συνεργατών του.
γ) η αποφυγή ενός ασθενούς συστήματος εσωτερικού ελέγχου.
Ο έλεγχος είναι μια συνεχής λειτουργία που προσπαθεί να διασφαλίσει ότι τόσο οι στρατηγικές όσο και οι πολιτικές του Οργανισμού θα εφαρμόζονται σωστά. Τα μέλη της Διοίκησης είναι επιφορτισμένα με το έργο της σχεδίασης της διαδικασίας εκείνης που θα επιτρέπει τη σύγκριση των αποτελεσμάτων με τα αντίστοιχα πρότυπα που έχουν τεθεί (κριτήρια και στόχοι του Οργανισμού), καθώς και με τη διόρθωση των όποιων αποκλίσεων.
δ) η αποφυγή κακής διαχείρισης ως συνέπεια της απουσίας ενότητας εντολής.
Χωρίς την απλοποίηση της οργανωτικής δομής και των εσωτερικών διεργασιών, τη μείωση του λειτουργικού κόστους, τις ευέλικτες μορφές εργασίας και τη δημιουργία ενός ελκυστικού περιβάλλοντος για τον εργαζόμενο ο Οργανισμός δύσκολα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τη μείωση κονδυλίων
Από την άλλη, η υπακοή στην οργανωτική πειθαρχία και η δέσμευση στην οργανωσιακή σταθερότητα τείνει να αυξάνεται τόσο, όσο ο αριθμός των διευθυντικών στελεχών που δίνουν εντολές και οδηγίες σε ένα άτομο τείνει στη μονάδα (Archer 1990). Άλλωστε η ενότητα εντολής είναι μια συνεχής ροή εξουσίας που έχει σαν αφετηρία την κορυφή της διοικητικής πυραμίδας και καταλήγει στη βάση της.
την απουσία δίκαιων οικονομικών και ψυχοκοινωνικών κινήτρων προς τους εργαζομένους.
Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για τη σύνδεση της ποιότητας της εργασίας με την ικανοποίηση των εργαζομένων σε έναν Οργανισμό, όπως ο τρέχων μισθός, οι προαγωγές, η συμπεριφορά των προϊσταμένων, η συμπεριφορά των συναδέλφων, το φυσικό περιβάλλον της εργασίας, η τεχνολογία κ.α. (Herzberg 1966, Oshagbemi 1997 στο Πόζιος 2006).
Ακόμη, η παρακίνηση προς τους εργαζομένους μέσω της ανάληψης πρωτοβουλιών από τους ίδιους και η δημιουργία άτυπων ομάδων εντός της επιχείρησης επιδρούν ευεργετικά στην απόδοση των ατόμων.
στ) η οργάνωση και ο αναποτελεσματικός προγραμματισμός, όπου τα μέλη της επιχείρησης οφείλουν να βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση και να επιδιώκουν την από κοινού εκτέλεση μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων στόχων.
Ως γνωστό, ο ορθολογικός και έγκαιρος προγραμματισμός ελαχιστοποιεί τις σπατάλες, και αποτρέπει τη μη αποδοτικότητα του οργανισμού.
Ακόμη, η κατανομή ευθυνών, δικαιοδοσίας και εργασίας τόσο στα επιμέρους τμήματα, όσο και στα άτομα που εργάζονται σε αυτόν –μέσω της λελογισμένης οργάνωσης- αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά ορθού Μάνατζμεντ.
Κάποια από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα σωστού μάνατζμεντ είναι τα εξής:
α) η γενική ορθολογική καθοδήγηση σε έναν Οργανισμό ή Επιχείρηση
Ο στόχος του μάνατζμεντ σε έναν Κρατικό Οργανισμό οφείλει να είναι προσηλωμένος όχι μόνο στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, αλλά και στη μεγιστοποίηση της κοινής ωφέλειας και όχι μόνο στο κέρδος.
β) η καθοδήγηση ως απαραίτητο συστατικό για τη διαμόρφωση ενός υψηλού αισθήματος επαγγελματισμού αναφορικά με τη διαχείριση των αλλαγών στο εξωτερικό περιβάλλον.
Η καθοδήγηση συνήθως γίνεται με κατάλληλες ερωτήσεις, όπως: τι θέλεις (goal), τι συμβαίνει (reality), τι μπορείς να κάνεις (options), τι θα κάνεις (what-when-whom-will).
γ) η αποφυγή της αδιαφορίας του ανθρώπινου δυναμικού ως αποτέλεσμα της έλλειψης πειθαρχίας
Η αδιαφορία μπορεί να προκύψει από την ανάθεση ενός εξαιρετικά μεγάλου ή μικρού όγκου δουλειάς, από την επιφόρτιση με ανούσια καθήκοντα, από τη μη παροχή επαρκών πληροφοριών για την περάτωση κάποιας εργασίας, καθώς και από την εσφαλμένη ανατροφοδότηση σχετικά με την απόδοση. Κατ’ επέκταση, αυτά οδηγούν στην έλλειψη πειθαρχίας, αφού ο κάθε προϊστάμενος του Οργανισμού, ανεξάρτητα από την οργάνωση και το ιεραρχικό επίπεδο που βρίσκεται, δεν καταφέρνει να πετύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα μέσω των ικανοποιημένων συνεργατών του.
γ) η αποφυγή ενός ασθενούς συστήματος εσωτερικού ελέγχου.
Ο έλεγχος είναι μια συνεχής λειτουργία που προσπαθεί να διασφαλίσει ότι τόσο οι στρατηγικές όσο και οι πολιτικές του Οργανισμού θα εφαρμόζονται σωστά. Τα μέλη της Διοίκησης είναι επιφορτισμένα με το έργο της σχεδίασης της διαδικασίας εκείνης που θα επιτρέπει τη σύγκριση των αποτελεσμάτων με τα αντίστοιχα πρότυπα που έχουν τεθεί (κριτήρια και στόχοι του Οργανισμού), καθώς και με τη διόρθωση των όποιων αποκλίσεων.
δ) η αποφυγή κακής διαχείρισης ως συνέπεια της απουσίας ενότητας εντολής.
Χωρίς την απλοποίηση της οργανωτικής δομής και των εσωτερικών διεργασιών, τη μείωση του λειτουργικού κόστους, τις ευέλικτες μορφές εργασίας και τη δημιουργία ενός ελκυστικού περιβάλλοντος για τον εργαζόμενο ο Οργανισμός δύσκολα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τη μείωση κονδυλίων
Από την άλλη, η υπακοή στην οργανωτική πειθαρχία και η δέσμευση στην οργανωσιακή σταθερότητα τείνει να αυξάνεται τόσο, όσο ο αριθμός των διευθυντικών στελεχών που δίνουν εντολές και οδηγίες σε ένα άτομο τείνει στη μονάδα (Archer 1990). Άλλωστε η ενότητα εντολής είναι μια συνεχής ροή εξουσίας που έχει σαν αφετηρία την κορυφή της διοικητικής πυραμίδας και καταλήγει στη βάση της.
την απουσία δίκαιων οικονομικών και ψυχοκοινωνικών κινήτρων προς τους εργαζομένους.
Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για τη σύνδεση της ποιότητας της εργασίας με την ικανοποίηση των εργαζομένων σε έναν Οργανισμό, όπως ο τρέχων μισθός, οι προαγωγές, η συμπεριφορά των προϊσταμένων, η συμπεριφορά των συναδέλφων, το φυσικό περιβάλλον της εργασίας, η τεχνολογία κ.α. (Herzberg 1966, Oshagbemi 1997 στο Πόζιος 2006).
Ακόμη, η παρακίνηση προς τους εργαζομένους μέσω της ανάληψης πρωτοβουλιών από τους ίδιους και η δημιουργία άτυπων ομάδων εντός της επιχείρησης επιδρούν ευεργετικά στην απόδοση των ατόμων.
στ) η οργάνωση και ο αναποτελεσματικός προγραμματισμός, όπου τα μέλη της επιχείρησης οφείλουν να βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση και να επιδιώκουν την από κοινού εκτέλεση μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων στόχων.
Ως γνωστό, ο ορθολογικός και έγκαιρος προγραμματισμός ελαχιστοποιεί τις σπατάλες, και αποτρέπει τη μη αποδοτικότητα του οργανισμού.
Ακόμη, η κατανομή ευθυνών, δικαιοδοσίας και εργασίας τόσο στα επιμέρους τμήματα, όσο και στα άτομα που εργάζονται σε αυτόν –μέσω της λελογισμένης οργάνωσης- αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά ορθού Μάνατζμεντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου