H Συνθήκη για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση (2011) εξασφαλίζει σαφέστερους κανόνες, καλύτερο συντονισμό των εθνικών πολιτικών, τακτική παρακολούθηση και ταχύτερες κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης των κανόνων.
Πιο συγκεκριμένα, οι κυριότερες αλλαγές που εισάγει η ΣΣΣΔ θα μπορούσαν να συνοψισθούν στα εξής βασικά σημεία:
1. τη θέσπιση ενός συνόλου κανόνων με σκοπό την προώθηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των κρατών μελών της ΕΕ.
2. την υποχρέωση του κράτους μέλους για ισοσκελισμένο ή/και πλεονασματικό προϋπολογισμό
3. την αντιστοίχιση του διαρθρωτικού ισοζυγίου με τους μεσοπρόθεσμους στόχους και την τήρηση συγκεκριμένων χρονοδιαγραμμάτων όπως αυτά θα ορίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Διαρκής αξιολόγηση των κρατικών δαπανών του κράτους μέλους
4. την ενεργοποίηση του διορθωτικού μηχανισμού σε περίπτωση σημαντικών αποκλίσεων από τους μεσοπρόθεσμους στόχους και την υποχρέωση του κράτους μέλους για άμεση διόρθωση των αποκλίσεων αυτών.
5. τη ψήφιση των κανόνων του ΣΣΣΔ στο Εθνικό Δίκαιο των κρατών μελών και τη θέσπιση σε εθνικό επίπεδο του διορθωτικού μηχανισμού. Συνεχής παρακολούθηση της τήρησης των κανόνων
6. τη θέσπιση προγράμματος δημοσιονομικής και οικονομικής συνεργασίας με λεπτομερή περιγραφή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για τον αποτελεσματικό έλεγχο του υπερβολικού ελλείμματος.
7. τη δέσμευση του κράτους μέλους για την τήρηση των προτάσεων ή των συστάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε περίπτωση παραβίασης του κριτηρίου του υπερβολικού ελλείμματος.
8. την προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε περίπτωση έκθεσης της Επιτροπής για μη συμμόρφωση του κράτους μέλους προς τις συστάσεις/ υποδείξεις της. Η απόφαση του Δικαστηρίου ενέχει δεσμευτικό χαρακτήρα.
9. τις κοινές δράσεις και ενέργειες της Ε.Ε. με τα κράτη μέλη για τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής με σκοπό την επίτευξη της ανταγωνιστικότητας, την προώθηση της απασχόλησης και της βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών.
10. την ενεργή χρήση ειδικών μέτρων σε ζητήματα ζωτικής σημασίας για την εύρυθμη λειτουργία της ζώνης του ευρώ.
11. το γενικό συντονισμό όλων των συμβαλλομένων μερών υπό την εποπτεία της ΕΕ και των θεσμικών οργάνων της για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις των οικονομικών πολιτικών.
12. τη σύγκληση των αρχηγών κρατών σε συνόδους κορυφής για το ευρώ τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο με θέμα τη σωστή διακυβέρνηση της ζώνης του ευρώ και τη θέσπιση θεμελιωδών κανόνων που θα εφαρμόζονται στο μέλλον (ΣΣΣΔ, 2011).
1. τη θέσπιση ενός συνόλου κανόνων με σκοπό την προώθηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των κρατών μελών της ΕΕ.
2. την υποχρέωση του κράτους μέλους για ισοσκελισμένο ή/και πλεονασματικό προϋπολογισμό
3. την αντιστοίχιση του διαρθρωτικού ισοζυγίου με τους μεσοπρόθεσμους στόχους και την τήρηση συγκεκριμένων χρονοδιαγραμμάτων όπως αυτά θα ορίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Διαρκής αξιολόγηση των κρατικών δαπανών του κράτους μέλους
4. την ενεργοποίηση του διορθωτικού μηχανισμού σε περίπτωση σημαντικών αποκλίσεων από τους μεσοπρόθεσμους στόχους και την υποχρέωση του κράτους μέλους για άμεση διόρθωση των αποκλίσεων αυτών.
5. τη ψήφιση των κανόνων του ΣΣΣΔ στο Εθνικό Δίκαιο των κρατών μελών και τη θέσπιση σε εθνικό επίπεδο του διορθωτικού μηχανισμού. Συνεχής παρακολούθηση της τήρησης των κανόνων
6. τη θέσπιση προγράμματος δημοσιονομικής και οικονομικής συνεργασίας με λεπτομερή περιγραφή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για τον αποτελεσματικό έλεγχο του υπερβολικού ελλείμματος.
7. τη δέσμευση του κράτους μέλους για την τήρηση των προτάσεων ή των συστάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε περίπτωση παραβίασης του κριτηρίου του υπερβολικού ελλείμματος.
8. την προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε περίπτωση έκθεσης της Επιτροπής για μη συμμόρφωση του κράτους μέλους προς τις συστάσεις/ υποδείξεις της. Η απόφαση του Δικαστηρίου ενέχει δεσμευτικό χαρακτήρα.
9. τις κοινές δράσεις και ενέργειες της Ε.Ε. με τα κράτη μέλη για τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής με σκοπό την επίτευξη της ανταγωνιστικότητας, την προώθηση της απασχόλησης και της βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών.
10. την ενεργή χρήση ειδικών μέτρων σε ζητήματα ζωτικής σημασίας για την εύρυθμη λειτουργία της ζώνης του ευρώ.
11. το γενικό συντονισμό όλων των συμβαλλομένων μερών υπό την εποπτεία της ΕΕ και των θεσμικών οργάνων της για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις των οικονομικών πολιτικών.
12. τη σύγκληση των αρχηγών κρατών σε συνόδους κορυφής για το ευρώ τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο με θέμα τη σωστή διακυβέρνηση της ζώνης του ευρώ και τη θέσπιση θεμελιωδών κανόνων που θα εφαρμόζονται στο μέλλον (ΣΣΣΔ, 2011).
Παρατηρείται συνεπώς, εν κατακλείδι, ότι το σύστημα αυτό βοηθά τα κράτη μέλη να εκπληρώνουν τις δημοσιονομικές και μεταρρυθμιστικές τους δεσμεύσεις, καθιστώντας παράλληλα την Οικονομική και Νομισματική Ένωση πιο ισχυρή στο σύνολό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου